ياري از غير حق نه از دينست
شاعر : اوحدي مراغه اي
حق «اياک نستعين» اينست | | ياري از غير حق نه از دينست | هر دم «الحمد» را چه ميخواني؟ | | گر تو اين نکته را نميداني | کز چنين دوست کس زيان نکند | | عاشق دوست ياد نان نکند | رخ درو کن، بتاب رو از غير | | چون توکل کني، مگو از غير | فرقهاي از کفايت اندر گنج | | زمرهاي از توکلند به رنج | شکر ميکن، کفايت آن باشد | | هر چه او داد غايت آن باشد | وز کفايت شوي رياض نشين | | از توکل شوي رياضت بين | از توکل عظيم دور افتد | | آنکه ز اسباب در غرور افتد | متفرق در آن شکي بيند | | متوکل سبب يکي بيند | به توکل بناز چون مردان | | ز تفرق مباش سرگردان | سر او پيش غير عور مکن | | به اعتابش بساز و شور مکن | نکشي بار، بنده کي باشي؟ | | بکشي سر، پسنده کي باشي؟ | بندگي ابتهال و بار کشيست | | خواجگي سر بسر جمال و خوشيست | نيکي و نيک بودت اندر چيست؟ | | تو چه داني که سودت اندر چيست؟ | نه دوا نيزت از خزينهي اوست؟ | | گر چه دردت ز خشم و کينهي اوست | يار بايد که يار خويش برد | | همه کس ره به کار خويش برد | جز به ايزد به کس پناه مکن | | تکيه بر خنجر و سپاه مکن | اين سخن بشنو، ار مسلماني | | يارت او بس، به هر چه درماني | از هدايت رفيق جوي و خليل | | جز توکل مبر به راه دليل | خود و جوشن ز طاعت و ز نماز | | از طهارت سلاح و مرکب ساز | مشعل و شمع و روشني ز صفا | | هيکل از عصمت و کمر ز وفا | پيش خود ميدوان، چه ميترسي؟ | | دور باشي ز «آيةالکرسي» | نامهي صدق و قاصد اخلاص | | ميفرست از براي حاجب خاص | وآن دگر عاجزان و کورانند | | اهل اين داوري صبورانند | ذوق معني به جان فرو رفته | | سر تسليمشان فرو رفته | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}